Lees hier ons levensverhaal en hoe we onze gezamenlijke
missie en doelen vonden van Wonen Zonder Drempels
Interieurarchitecte met een bijzondere missie en oprichter van b-HOME Care
Ik neem je even mee in de tijd.
Op 29 december 2007 krijgt mijn zus Greet op haar werk een hartstilstand. Mijn energieke, ambitieuze grote zus belandt in een coma en ontwaken zit er niet meteen in. Ze verhuist van het ziekenhuis naar een zorginstelling. Van de ene kille, cleane emotieloze omgeving naar de andere … ik voel de kilte nog steeds wanneer ik hieraan terugdenk. Ik droom vaak dat Greet naar huis komt om in haar vertrouwde omgeving te herstellen en denken al na over hoe dat zou gaan en hoe we dat praktisch kunnen organiseren.
Op 2 september 2009 krijgen we het telefoontje waar niemand klaar voor is. Greet is overleden. Waarom? Waarom Greet? Zo oneerlijk… Wat mis ik mijn grote zus.
Ik ga verder met mijn leven, ik trouw en ik beslis om mijn uitgestelde droom te verwezenlijken: studeren voor interieurarchitect.
Op 1 juli 2016 wordt b-Home geboren. Mooie projecten stapelen zich op, maar ik voel dat ik iets mis. Wat wordt pas duidelijk wanneer ik in het voorjaar van 2018 mijn doopmeter met jongdementie bezoek in het psychiatrisch ziekenhuis waar ze tijdelijk verblijft.
Ik word plotsklaps 10 jaar terug in de tijd gekatapulteerd. Ik voel me net zo gefrustreerd als bij de vele bezoeken aan Greet. Waarom worden mensen die extra zorg nodig hebben in een onpersoonlijke en kille omgeving ondergebracht? Waarom mogen zij geen warmte voelen? En opeens weet ik het. Het lijkt wel of Greet me influistert: ‘Leen, jij kan hier het verschil maken.’ Mijn missie is nog nooit zo helder. Ik ga vanaf nu zorgen voor een warme plek waar mensen kunnen herstellen en verzorgd worden. Geen cleane omgeving, wel een thuis waar iedereen van het gezin zich goed voelt, ook de niet-zorgbehoevenden. We konden het aan Greet niet geven, maar ik kan het nu wel aan anderen geven.
b-Home Care is geboren.’
Aannemer met een bijzondere missie en oprichter van Renotechnics.
‘Je moet niet groot zijn om groots te zijn’, deze wijsheid leerde ik als kleine jongen van mijn moeder. Zij was een fantastische vrouw die als weduwe drie kinderen opvoedde en er altijd voor ons was.
Zij zorgde ervoor dat ik mijn dromen bleef najagen.
En zo beland ik in 1993 in de renovatiewereld. Eerst enkel badkamers, maar snel ook totaalrenovaties. Moeder kijkt toe en ziet dat het goed is. Op een warme zomeravond genieten mijn mama, mijn zus en ik bij een glaasje rosé na van een heerlijke barbecue. De gesprekken worden diepzinniger, we mijmeren over onze fijne jeugd en beloven ons mama dat we er altijd voor haar zullen zijn. Ze zal altijd bij ons mogen blijven wonen. Maar dat deze woorden ons enkele maanden later inhalen, dat hadden we nooit durven denken.
Op een koude winteravond van dat jaar vindt mijn zus ons moeder op de grond in de koude garage. Helemaal verward. De eerste tekenen van dementie en een licht hersenincident. De dementie neemt het snel over en ons moeder wordt echt hulpbehoevend. De enige oplossing is een zorgcentrum.
Wat doet dit pijn. Ik ga naarstig op zoek naar een manier om haar woning om te bouwen tot een thuisomgeving met het nodige comfort maar besef dat er in 2009 nog niet veel oplossingen zijn om mensen met dementie in een thuisomgeving te verzorgen. Het concept blijft in mijn hoofd spelen. Hoe kan ik een thuisomgeving ombouwen naar een comfortabele zorgomgeving mét een fraai design?
En zo wordt Wonen zonder drempels in 2009 geboren.
Ik kan mijn belofte op die zomerbarbecue niet waarmaken en dat knaagt. Wanneer we in 2014 te horen krijgen dat ons moeder ook nog eens kanker heeft, stort mijn wereld helemaal in. Nog meer frustratie. Enkele maanden later moeten we haar al afgeven… Ik neem afstand van mijn plannen tot ik in 2015 een telefoontje krijg van een koppel uit Antwerpen. Ze willen graag de garage ombouwen tot een badkamer want de man lijdt aan ALS. Een praktische badkamer op het gelijkvloers die ook nog eens mooi oogt, dat is hun wens. Ik ga er helemaal voor en denk aan de wijze woorden van mijn moeder ‘Je moet niet groot zijn om groots te zijn, om iets groots voor iemand te betekenen.’
Dat blijkt uit de mooie woorden die zijn vrouw me enkele maanden na de oplevering van de barrièrevrije badkamer schreef. Haar man is ondertussen overleden, maar hij heeft tot zijn laatste dag genoten van zijn aangepaste badkamer. Hij was er zo trots op. Zij is gelukkig dat ze de badkamer verder kan gebruiken. Dit project heeft mijn missie verduidelijkt. Ik wil me vooral focussen op het aanpassen van woningen van ouderen en mensen met beperkingen. Een optimaal comfort én een fraai design.’
